Bartholomeus Gasthuis

oktober 2008 – april 2010

‘Hoe bieden we mantelzorgers een actieve rol in het zorgproces van cliënten?’
‘Wordt er een cliënt opgenomen? Schuif mantelzorgers dan niet aan de kant. Omarm hun betrokkenheid en geef ze een actieve rol. Dat is in het belang van de cliënt, de mantelzorger én de professionele zorgverlener’, aldus Lia Vergouw (coördinator Welzijn Bartholomeus Gasthuis).

• Visie in beleid gevangen

• € 55.000 gemeentesubsidie verkregen

• Coördinator Welzijn in staat gesteld beleid te maken

• Training ‘In contact met Mantelzorgers’*

• Alle (45) zorgmedewerkers en teamleiders getraind*

• Junior projectleider gecoacht on the job

* In samenwerking met Miriam van Leeuwen

Mantelzorgers zijn goud waard. Aan mij de opdracht om Lia’s visie te vangen in (deel)beleid en haar te ondersteunen bij de implementatie. Hoe zorgen we voor een heldere rolverdeling tussen mantelzorgers en professionals? Het is een uitdagend traject geworden van 2,5 jaar. Doorslaggevend voor het eindresultaat was het ‘levend actieplan’. Een door mijzelf ontwikkelde methode waarmee we samen de voortgang van de implementatie konden toetsen.  

Nederlandse Vereniging voor Reumatologie (NVR)

september 2009 – september 2011

‘Van collectieve ambitie naar gedragen meerjarenbeleid.’
Een werkgroep binnen de NVR boog zich over een mission statement. Het resultaat moest niet alleen toekomstgericht en onderscheidend zijn, maar ook breed gedragen worden. De sleutel? Zoveel mogelijk leden bij het ontwikkelproces betrekken.

De NVR wilde de verbinding tussen de leden versterken. Een werkgroep boog zich over het formuleren van een mission statement. Het vertrekpunt voor een meerjaren beleidsplan. Om het draagvlak te vergroten heb ik een nieuwe term ingebracht: collectie ambitie.

• Collectieve ambitie vastgesteld

• Meerjarenbeleidsplan NVR 2011-2016 opgeleverd

• Bereikt door 66 samenwerkende leden

• In gemiddeld 6 uur per lid NVR

* In samenwerking reumatologen Harald Vonkeman en Aike A. Kruize

Nodigt de term mission statement uit om mee te denken? Spreken van een collectieve ambitie was de eerste stap. Vervolgens heeft de werkgroep 40 collega’s benaderd en bevraagd. Het resultaat was concrete input voor het formuleren van de collectieve ambitie en 8 speerpunten. Tijdens twee werkbijeenkomsten zijn de speerpunten uitgewerkt tot een bondig meerjarenbeleidsplan. Hierbij waren x leden actief betrokken. Het plan is zonder slag of stoot geaccordeerd. Super was dat.

VUmc + AMC + Reade

oktober 2013 – januari 2014

’Samenwerken? Ja! Maar wat betekent dat eigenlijk?’
In 2015 start het nieuwe Amsterdam Reuma Centrum. Een samenwerking tussen drie onderzoeksculturen. Mijn opdracht? In rap tempo zorgen dat betrokkenen enthousiast zijn over de samenwerking, actief aan de slag kunnen en dat ook doen.

• Bereidheid om een dag te wijden aan samenwerken en inhoud los te laten

• Actieve deelname aan samenwerking door 80% van de betrokkenen

• Dag afgerond met samen overeengekomen stappenplan op korte termijn.

Wat hebben we nodig voor een succesvolle samenwerking tussen VUmc, AMC en Reade? Wat zijn de eerstvolgende stappen? Hoe kan ik bijdragen? Wat verwacht ik van de leiding? Veel vragen, zo weinig tijd. Daarom hebben de opdrachtgever en ik besloten om de inhoud en de werkvormen van de samenwerkingsdag samen met 9 reumatologen en onderzoekers te ontwerpen. Deze stap,was cruciaal. Door ze deelgenoot te maken, ontstond in korte tijd een gedragen programma. Ook vervulden ze gedurende de samenwerkingsdag een ambassadeursrol. Na afloop wisten de aanwezigen wat hen te doen stond. En was iedereen gemotiveerd om daarmee te beginnen.. Een mooi resultaat gezien het heterogene karakter van het publiek… Reumatologen, onderzoekers, verpleegkundigen en afdelingshoofden, werkzaam in 3 verschillende organisaties.

UMC Utrecht

november 2012 – juni 2013

‘Waardevolle meetgegevens als startpunt voor verbetering.’
Meten is weten. Maar wat heb je aan kennis, als je die niet gebruikt? Het UMC Utrecht wilde meetgegevens beter benutten om de kwaliteit van zorg te verbeteren. Ik begeleidde vijf teams in vier maanden met de Plan-Do-Check-Act verbetercyclus als basis.

• Inzicht ‘belang multidisciplinair werken aan kwaliteitsverbetering’ vergroot

• Werkwijze ingevoerd waarmee professionals en management samen systematisch kunnen sturen op kwaliteit

• Deelnemers (30% medisch specialist) gaven het traject een 7,5

• Bewustzijn op voorkomen van prikaccidenten bij 4 afdelingen in kaart gebracht bij 80% van de collega’s in 10 weken

• ‘Pijnmetingen volgens afspraak uitvoeren’ van 10% naar 65% in 12 weken

• Alle kinderen in WKZ met een juist en recent gewicht van 85% naar 95% in 20 weken

• Toepassing time-outs en sign-outs bij bevallingen van 15% naar 60% in 15 weken.

Het UMC was gemotiveerd om in korte tijd daadwerkelijk resultaat te boeken. Was er iets nodig? Dan gaf ik dat helder aan. Vervolgens ondersteunden mijn opdrachtgevers me waar mogelijk. Ze trokken mensen aan hun jas of regelden secretariële ondersteuning. Zo kon ik me concentreren op de teams, bestaande uit zorgverleners, stafmedewerkers en leidinggevenden. Dankzij het multidisciplinaire karakter van de teams kon ik ter plekke bruggen bouwen. Het sleutelwoord tijdens de werkbijeenkomsten was benoemen. Benoemen wat er gebeurt in de groep. Kunnen we open naar elkaar kijken en luisteren? Of is er sprake van weerstand? Zo, ja waar komt die vandaan? In de groep zei een teamlid: ‘Ja, laten we dat formulier voor time-out registratie een keer aanpakken.’ Ik dacht: Een keer? Pak dat formulier er maar bij. Nu. Niet uitstellen. Ik leg de vinger op de zere plek. Durf gevoelige onderwerpen te bespreken. Wat we samen bereikt hebben, mag niet inzakken als ik weg ben. Continu zoek ik naar manieren om te borgen wat is bereikt. Ik reik concrete handvatten aan waarmee betrokkenen direct met de aanpak kunnen experimenteren.

Hilverzorg

2012 – heden

‘Cliëntveiligheid verbeteren? Dat kunnen we nu zelf.’
Hoe krijg je cliëntveiligheid op het netvlies van 80 sleutelfunctionarissen? En nog eens 50 behandelaren? Plus iedere medewerker die er nieuw bijkomt? Niet voor even, maar blijvend. In mijn aanpak stonden bewustwording en teamwork centraal.

• Training Cliëntveiligheid ontwikkeld*

• 16 dagdelen Training verzorgd*

• 32 werkbijeenkomsten begeleid

• Bewustzijn van 80 sleutelfunctionarissen vergroot

• Stuurgroep Cliëntveiligheid opgericht en begeleid

• Training ingekort van 16 naar 8 en 4 uur

• 35 Behandelaren getraind

• Introductiescholing “Cliëntveiligheid” opgezet en gegeven

* In samenwerking met Miriam van Leeuwen

Ambitieuze veranderingen opdringen, is niet mijn stijl. Samenwerken wel. Dus ben ik bij Hilverzorg, met oprechte interesse, een relatie aangegaan met iedere betrokken zorgprofessional. Een kluif, want ze waren niet alleen afkomstig uit alle lagen van de organisatie, maar ook nog eens verspreid over 8 locaties. In teams van 10 mensen per locatie werkten we eerst aan de basis: het verkennen van de thematiek. Cliëntveiligheid vergroten? Wat betekent dat? Gaan we de vrijheid van mensen verder beperken? Omdat dat veiliger is? Maar de kwaliteit van leven dan? Door in te zoomen, namen kennisniveau en bewustzijn toe. Daarna was doorpakken het devies. Het onderwerp moest op het netvlies blijven van managers en opdrachtgever. Na de trainingen – op basis van learning by doing – kreeg ik veel enthousiaste reacties, zoals: ‘Ik weet nu hoe ik iets moet verbeteren.’ En: ‘Ik kan risico’s benoemen en verkleinen.’ Om te voorkomen dat resultaten na mijn vertrek wegzakte, ontvingen alle teams een strippenkaart met 8 strippen van een uur. Zo konden ze zelf bepalen hoe ze me wilde inzetten.

Nederlandse Vereniging MDL-artsen

2005 - heden

‘Hoe zet je ideeën om in SKMS-gefinancierde projecten?’
Sinds 9 jaar ben ik betrokken bij de NVMDL. Een constante factor tussen de elkaar opvolgende voorzitters en leden. Een arts ben ik niet. De leden kom ik niet dagelijks tegen. Ik kan mensen op zaken aanspreken. Zelf vinden ze dat best lastig.

• Vanaf 2008 is € 820.000 ontvangen uit gealloceerd SKMS-budget

• € 460.000 ontvangen uit centraal SKMS-budget

• Voor 19 gerealiseerde projecten

Binnen de commissie kwaliteit van de NVMDL heerst een goede sfeer. Voor mij als betrokken buitenstaander is het makkelijker om mensen aan te sporen. En te helpen. Want soms worden taken verdeeld en dan zie ik ze denken: ‘Wat moet ik nou doen?’ Tussen neus en lippen door zeg ik dan: ‘Ik mail je wel over de aanpak.’ Verder begeleid ik projecten van aanvraag tot verantwoording. Ik adviseer over wat subsidiabel is. Vervolgens ondersteun ik bij zowel het stappenplan als de begroting en bewaak ik de voortgang van projecten, nadat de aanvraag gehonoreerd is. Uit het budget dat ik binnenhaal, worden mijn uren betaald. Op die manier verdien ik mezelf terug.